Ons lichaam

Love your body

Veel van ons vrouwen zijn zo ontevreden over ons lichaam. Zelf herinner ik me niet anders dan dat ik niet mooi genoeg was. Eerst was ik ontevreden over het ontbreken van borsten, jaren later vanwege te grote borsten.  Dan was het mijn buikje, dan mijn niet perfecte huid waardoor ik de hele zomer in T-shirt gehuld bleef. Er was altijd iets. Eén ding wist ik wel, mijn oren waren in ieder geval mooi. De rest niet echt…Ik weet dat het al vroeg begon toen ik las dat fotomodellen, want dat wilde we allemaal wel worden, de maten 90-6o-90 cm hadden. Op de lagere school volgde ik één dag per week een dieet, vaak deed ik met mijn moeder mee en stond ik al elke dag op de weegschaal. Elke kilo meer was een zonde en maakte mij steeds meer waardeloos.

Mijn ontevredenheid over mijn lichaam heeft een groot deel van mijn plezier verpest. Hoe mooi een vrouw ook is in de ogen van een ander, zij zal altijd wat te klagen hebben over haar uiterlijk. Niet de focus hebben op dat wat mooi is, maar op wat ze niet mooi vindt. Kun jij het zeggen? Dat wat je mooi vind aan jezelf? Durf je dat te noemen? “Ik heb prachtige billen!?”
Ons vrouwbeeld is van jongs af aan bepaald door de boekjes, films en barbiepoppen. Dus ja, daar wijken we snel van af…
Ik weet nog goed hoe ik een paar jaar geleden in de trein zat en met jaloezie keek naar een mooie jonge studente. Zij was zoals ik wilde zijn. Prachtige lange benen, mooie huid, stijl blond haar. En het gekke van dit soort gedachten is dat het niet kan blijven met een bewondering, maar dat er gelijk een oordeel ligt op mijn zelfwaardering. Met de seconde voelde ik mezelf lelijker worden. Ik leunde verdrietig achterover. En toen zag ik dat ik zelf ook bekeken werd.  Schuin tegenover me zat een oudere vrouw die met een speciale blik naar mij keek. Het leek wel of zij naar mij keek alsof…. zoals ik zojuist zelf naar de jonge studente had gekeken.
En toen realiseerde ik me dat het op moest houden! Ik zou vanaf vandaag van mezelf houden zoals ik was. Steeds als ik terugdacht aan de keren dat ik mezelf lelijk vond en daar nu achertaf op terugklik en foto’s zie, zie ik dat ik prachtig was. En helemaal niets had om me voor te schamen. En dat zal ik over 10 jaar ook zeggen van hoe ik er nu uitzie.
Enzovoort. Ik ben prachtig zoals ik ben!

Love your tree!
Het doet me denken aan wat ik ooit zag op youtube waarin Eve Ensler vertelt over haar reis in Nairobi. Ze vraagt aan een Afrikaanse vrouw of deze van lichaam houdt?
Ze keek haar aan of ze gek was. Alsof ze van een andere planeet kwam.

“Mijn lichaam. Houd ik van mijn lichaam? Ik houd van mijn lichaam. O ja wat houd ik van mijn lichaam. Kijk naar mijn nagels… oef, zulke mooie nageltjes. En mijn handen… Ik houd van mijn handen, ze zijn zo sterk. Mijn benen,…. ai. Mijn benen kunnen zich om een man heenslaan en hem precies daar houden.
En jij dan. Houd jij van je je lichaam?”
“Nee zegt Eve. Ik kan niet van mijn lichaam houden. ”
“Waarom niet?” vraagt de vrouw.
“Mijn buik is te dik, kijk naar mijn buik”, en Eve wijst op het vet.
“Daar is niets mis mee. Die buik moet gezien worden.”
De Afrikaanse vrouw vraagt haar. “Houdt je van die boom? Of van die daar? Vind je die mooi? Denk je dat deze boom niet mooi is omdat hij niet lijkt op die daar. Vind je hem daarom lelijk? Jij bent een boom. Ik ben een boom. we zijn allemaal anders. Houd van je boom!  

© Nicole E. Zonderhuis 2013

 

Mijn motivatie voor deze website:

Lees ook: zeemeermin of walvis